Krasław (Łotwa) ‒ Kościół św. Ludwika
Wzniesiony w latach 1756–1767 kościół pw. św. Ludwika w Krasławiu jest zabytkiem unikatowym pod względem historycznym i artystycznym. Został ufundowany przez właścicieli Krasławia - Konstantego Ludwika hr. Platera z Broelu i jego żonę, Augustę z Ogińskich, z przeznaczeniem na siedzibę biskupów inflanckich. Prace konserwatorskie w kościele finansowane, m.in z funduszy Senatu RP i Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego rozpoczęły się w 2003 roku.
Konserwacji poddany został obraz z przedstawieniem św. Donata znajdujący się na północnej ścianie kaplicy bocznej, w której przechowywane są relikwie świętego. Sprowadzone w 1778 r. z rzymskich katakumb św. Wawrzyńca szczątki męczennika początkowo trafiły do kaplicy pałacowej, jednak już w 1784 r., po wzniesieniu przy kościele kaplicy ufundowanej przez Augustę z Ogińskich Platerową, dokonano ich uroczystego przeniesienia. W nowym miejscu relikwie zyskały oprawę w postaci okazałego architektonicznego ołtarza, za którym eksponowany jest obraz św. Donata.
Zgodnie z ikonografią św. Donata wyobrażano jako legionistę rzymskiego z palmą i mieczem. Według tradycji święty przyczynił się do ugaszenia pożaru kościoła uderzonego piorunem, stąd uważany był za patrona chroniącego od pożogi, gradobicia i deszczów niszczących plony.
Obraz został namalowany w 1862 r. przez Carla Schwiemera na podstawie malowidła Simona Voueta „Apoteoza św. Teodora” (1627 r., obecnie w zbiorach Galerii Drezdeńskiej).
Stan zachowania obiektu był zły. Obraz przede wszystkim wymagał prostowania i prawidłowego naprężenia. Konieczna była naprawa łączeń stolarskich oryginalnych XIX– wieczne krosien, tak aby mogły one stanowić́ wydolny system nośny dla wielkoformatowego dzieła. W trakcie prac lico i odwrocie malowidła oczyszczono z powierzchniowego brudu i kurzu, usunięto zachlapania, skonsolidowano łuski warstwy malarskiej w obszarze uszkodzeń́ mechanicznych, wykonano uzupełnienia i retusz naśladowczy.
Przeprowadzono pełną konserwację i restaurację ramy, które polegały na wzmocnieniu struktury drewna, oczyszczeniu powierzchni i konsolidacji pozłoty oraz rekonstrukcji utraconych form aplikacji. Pełnej rekonstrukcji i prac technicznych (stolarskich) wymagało zwieńczenie w postaci Oka Opatrzności w glorii. Na tym elemencie odtworzone zostało srebrzenie promieni oraz złocenie w partii Oka.
Realizator: PERSPECTO – KONSERWACJA ZABYTKÓW Katarzyna Górecka-Ruszel
W 2020 r. kontynuowane były prace konserwatorskie przy ołtarzu bocznym Serca Pana Jezusa w stylu klasycystycznym, o kształcie prostokąta zamkniętego od góry tympanonem, wykonanym jako konstrukcja murowana z elementami sztukatorskimi.
Celem przeprowadzonych prac konserwatorskich było przywrócenie pierwotnego wyglądu ołtarza z zachowaniem pierwszej warstwy historycznej polichromii w technice temperowej wraz ze złoceniami.
Prace zostały zakończone.
Realizator: Parafia św. Ludwika w Krasławiu
W 2019 r. Instytut Polonika kontynuował działania podjęte w kościele w roku 2018. Sfinansowano prace konserwatorskie przy drugim XIX-wiecznym murowanym ołtarzu bocznym Serca Pana Jezusa będącego pendant ołtarza z obrazem Matki Bożej Częstochowskiej. W czasie prac usunięto przemalowania, uzupełniono ubytki zapraw w części górnej ołtarza oraz poddano pełnej konserwacji i restauracji obraz, dwie ramy i srebrną koszulkę.
Realizator: Stowarzyszenie Oświaty i Kultury Polskiej
W 2018 r. do prac włączył się Instytut Polonika. XIX-wieczny ołtarz boczny z obrazem Matki Bożej autorstwa Józefa Peszki (1767-1831) odrestaurował zespół konserwatorów pod kierunkiem Tomasza Dziurawca. Projekt zrealizowano we współpracy ze Stowarzyszeniem Oświaty i Kultury Polskiej.
Realizator: Stowarzyszenie Oświaty i Kultury Polskiej
