Prace konserwatorskie w kościele pw. św. Antoniego we Lwowie
Na rok 2023 planowana jest kontynuacja prac konserwatorskich w kościele w św. Antoniego we Lwowie; będzie to IV etap prac w kaplicy św. Barbary. Dokończona zostanie konserwacja estetyczna malowideł ściennych autorstwa Tadeusza Pelczarskiego z 1905 r. w glifach okiennych, na pilastrach i cokole oraz wnętrza łuku wejściowego. Zrekonstruowane zostaną zniszczone elementy kompozycji i uzupełnione ubytki warstwy malarskiej. Odtworzone zostaną także złocenia detalu architektonicznego. Kamienny próg wejściowy będzie oczyszczony i zabezpieczony. W ramach zadania zostaną przeprowadzone także prace przygotowawcze do kontynuacji prac konserwatorskich przy ołtarzu bocznym pw. św. Barbary, obecnie zdemontowanym i przechowywanym w naprzeciwległej kaplicy, polegające na wykonaniu odkrywek dla ustalenia stratygrafii i pierwotnej kolorystyki elementów architektonicznych oraz konserwacji technicznej mensy ołtarzowej. Po zakończeniu tegorocznych prac możliwe będzie częściowe oddanie kaplicy do użytkowania.
Drewniany kościół pw. św. Antoniego we Lwowie istniał już w pierwszej połowie XVII w. Wraz z towarzyszącymi zabudowaniami uległ zniszczeniu podczas oblężenia Lwowa przez Kozaków w 1648 r. Dopiero w 1669 r. rozpoczęto budowę murowanej świątyni. Prace nad budową i wyposażeniem trwały do roku 1720. Kościół konsekrowano w 1739 r.
Projektantem był prawdopodobnie sprowadzony z Krakowa architekt z rodziny Fontanów. W budowę zaangażowano Fabiana i Sebastiana Fesingerów oraz Tomasa Huettera – lwowskich rzeźbiarzy i architektów pochodzenia niemieckiego, wybitnych przedstawicieli lwowskiej rzeźby rokokowej. Dobroczyńcami i fundatorami wznoszonego kościoła byli członkowie rodu książąt Wiśniowieckich, którzy w tym czasie posiadali w pobliżu swój pałacyk. Po I rozbiorze Polski kościół i klasztor uległ kasacie; w 1785 r. świątynia stała się kościołem parafialnym. W XIX w. kościół ulegał licznym przekształceniom, w 1893 r. otrzymał nową dekorację malarską. Prawdopodobnie już wcześniej posiadał malowidła o alegoryczno-emblematycznej kompozycji o wymowie moralizatorskiej skierowanej przede wszystkim do zakonników.
Kaplica św. Barbary i św. Józefa powstała w 1904 r. za sprawą proboszcza, Władysława Hickiewicza, który ją „przybudował i urządził własnym kosztem”. Nawiązująca do baroku dekoracja malarska wnętrza, wykonana przez lwowskiego malarza i pozłotnika, Tadeusza Pelczarskiego, pochodzi z 1905 r. Autor nawiązał stylistycznie do malarstwa i architektury baroku, przyczyniając się do zapewnienia spójności wnętrza.
